ماجرای علامه طباطبایی و رمل به نقل از استاد فیضی
علم رمل یکی از علوم ریشه دار علوم غریبه است. می توان رمل را قدیمی ترین شاخه علوم غریبه دانست که با گذشت زمان متکامل تر شده است. امروزه علم رمل با سهولت بیشتری قابل استفاده است. البته نکته ای که نباید نادیده گرفته شود، این است که در رمل، نوع تفسیر اهمیت زیادی دارد و مهمتر از نفس عمل رمل است. نقطه ها و خط ها برای همه مساوی است و هرکسی می تواند در نهایت به خط و نقطه برسد اما نوع تفسیر است که نقطه و خط ها را متفاوت و متمایز و معنی دار می کند.
کسی که دارای جنبه های باطنی نباشد، او نمی تواند تفسیر عمیقی از خانه ها و بیوت ارایه کند اما کسی که دارای این حالت باشد او می تواند جزئیاتی را از گوشه های رمل استخراج کند و بیان کند که زندگی انسان را زیر و رو کند.
در اینجا وارد این بحث نمی شوم که علم رمل گستره اش چیست و تا کجا ها امتداد دارد و نیز از این موضوع بحث نمی کنم که فرق «رمل» با «جفر» و دیگر شاخه های علوم غریبه چیست؟ در نوشته های بعدی حتما وارد این مسائل خواهیم شد.
در اینجا داستانی را نقل می کنم از علامه بزرگوار سید محمدحسین طباطبایی نویسنده ت «فسیر المیزان».
اینجانب کریم فیضی نقل می کنم از استادم و او نقل می کند از استادش علامه طباطبایی که شبی در جلسه درس تعریف کرد:
در جلسه ای که من حضور داشتم، شخصی که عالم به رمل بود، در مورد شخصی مورد سوال قرار گرفت. آن شخص رمل انداخت و اسم آن فرد را گفت. حضار که طلبه و روحانی بودند، از در انکار درآمدند و گفتند: چه بسیار افرادی با آن اسم باشند!
آن شخص مجددا رمل انداخت و اسم پدر آن فرد را هم گفت!
این دفعه هم روحانیون اشکال کردند که: چه بسیار کسی با این اسم و با این نام پدر موجود باشد!
آن شخص دوباره رمل انداخت و شغل آن فرد را هم گفت!
باز هم روحانی ها انکار و اشکال کردند که : بسا کسی باشد که اسمش و اسم پدرش آن باشد و شغلش هم همین باشد!
آن شخص یک بار دیگر رمل انداخت و این دفعه شماره تلفن منزل آن شخص را گفت!
این بار چون جای اعتراض نبود و اعتراض بی انصافی بود، حضار سکوت کردند!
گفتنی است علامه طباطبایی علم رمل را قبول داشت و در ان سررشته داشت، همچون دیگر علوم و فنون غریبه.
