جنبه های اعجاز امیز علوم غریبه
جنبه های اعجاز امیز علوم غریبه قابل پنهان کردن نیست. کسی که در برابر جنبه های اعجاز آمیز علوم غریبه سر تسلیم فرود نیاورد، بدون شک او یا حقیقت را قبول ندارد یا با حقیقت به منازعه برخاسته است.
به لحاظ تاریخی، علوم غریبه همیشه مخالفان و دشمنانی داشته است همچنان که عرفان و معرفت پیوسته مخالفانی داشته است.
کسانی که به هر دلیلی درهای معرفت رویشان بسته بوده، به عناوین مختلف منکر معنا بوده اند. از این گروه، عده ای نیز پشت اسم «دین» و «شریعت» و «اهل بیت» پنهان شده اند که نمونه تاریخی اش مخالفان سید علی آقا قاضی است. جالب است که جریان مخالف سید علی قاضی (از مرجع تقلید وقت گرفته تا فلان زاهد زنجان تا فلان زاهد نجف) او را مخالف دین می دانستند! شاید اشاره به اسم سید عبدالغفار مازندرانی خالی از فایده نباشد. این شخص از زهاد و عابدان نجف بود. سید علی قاضی با علم به احوال او، با او مماشات می کرد و سعی می کرد رابطه اش با او محفوظ باشد اما سید عبدالغفار بعد از اینکه از طریق شاگردان سید علی آقا قاضی به شیوه عرفانی او پی می برد، رابطه اش را باو قطع می کند.
از آیت الله قاضی نقل شده است: از انجا که ایشان با اهل توحید و معرفت در معارضه و تضاد بود، دیگر مایل نبود به رفاقتش با من ادامه دهد و قصد داشت با من قطع رابطه نماید. من توجهی نکردم و دو بار در مسیر با ایشان برخورد نمودم و به او سلام کردم ولی ایشان جواب سلام مرا نداد ئ چون جواب سلام واجب است، من دیگر به ایشان سلام نکردم.
کوتاه سخن اینکه، به طور کلی معرفت حقیقی مخالفانی جدی و سرسخت داشته است و چنین است علوم غریبه. بسیاری از مخالفان علوم غریبه کسانی هستند که پشت نم دین پنهان می شوند غافل از اینکه علوم غریبه از طرف خداست نه شبطان.
آنچه می تواند این موضوع را روشن کند، ابعاد اعجاز آمیز علوم غریبه است که رحمانی بودنش و از طرف خدا بودنش کاملا هویداست و می تواند قدرت خدا را نمایان کند. توجه به این نکته ضروری است که در همه این اعمال باید از قرآن کمک گرفت و تلاوت آیاتی از قرآن از جمله «آبت الکرسی» و «خزاین» ضرورری است.
باری، جنبه هیا اعجاز ْآمیز علوم غربه کاملا مشخص است. به عنوان مثال، جنبه اعجازآمیز رمل از نام آن و اسامی بیت های شروع می شود و خود این نسبت و ترکیب و اینکه نقطه و خط در 16 شکل حصر شود و شکل دیگری نتوان در نظر گرفت، حالت اعجاز دارد. از ایمنجاست که گوییم:
«ابداع لحیان» و «حمره» و «انکس» و «نقی الخد» و تشخیص نحس و سعد و امتزاج و انقلاب و آبی و خاکی و آتشی بودن و نیز دلالت و ترکیب آنها به صورت فردی و جمعی، .... پهلو به اعجاز می زند و بدون امداد الهی امکان ندارد که بتوان چنین علمی را سامان داد.
از این رو، علوم غریبه نه تنها کسی را دچار اشکال در دین نمی کند، بلکه رودی از توحید و قدرت لایزال الهی را در درونش جاری می کند.
در یک کلام: علوم غریبه از خداست و بدون عنایت الهی نه وقوعش ممکن است، نه حدوثش و نه تداومش. از این آینه خدا را می توان دید و آنکه خدا را در این آیینه نمی بیند، یک جای کارش اشکال دارد.
